Zarządzanie jest dla kobiet

– Projekt badawczy zrealizowany w ramach naszej firmy miał dwa zasadnicze cele. Z jednej strony miał być diagnozą obecnej sytuacji kobiet-menedżerów w firmach polskich i zagranicznych. Wraz z zespołem szukaliśmy odpowiedzi na pytania: Kim są kobiety, które zarządzają w firmach zarówno polskich, jak i zagranicznych? Co je motywuje do działania? Jaki jest ich styl zarządzania? Z czym na co dzień muszą się mierzyć i jak sobie z tym radzą? – opowiada Joanna Dzierzbicka z Grupy IQS.

– Z drugiej zaś strony, bazując na ich osobistych doświadczeniach, drodze, którą musiały przebyć, aby rozwinąć swój potencjał menedżerski, chcieliśmy dostarczyć jak najbardziej użyteczną wiedzę, która może pomóc w rozwijaniu „genu menedżerskiego” który jak się okazało, trzeba jednak posiadać. Tym samym, projekt ten, tak dla naszych rozmówczyń, jak i dla nas samych stał się momentem refleksji i zadumy nad samym sobą – dodaje.

Jak wynika z badania, sukces osiągnęły głównie kobiety 40+, które wychowane w tradycyjnym systemie społecznym z ściśle wyznaczonymi rolami dla poszczególnych członków rodziny, często musiały przełamywać rodzinne tradycje. W efekcie zamiast efemerycznej nimfy stały się kobietami „top-of-the-top”: mają wpływ na rzeczywistość, silną pozycję w biznesie i satysfakcję zawodową. Ich miarą sukcesu nie jest jednak to, gdzie są, ale to, dokąd zaprowadziły firmę lub markę.

Większość badanych kobiet uważa, że choć sukces to ciężka praca, potrzebna jest jeszcze intuicja i empatia. Szef niejednokrotnie musi wchodzić w rolę rodzica dorosłego, który tak samo potrafi inspirować, jak i wskazywać błędy oraz używać argumentów na odpowiednim poziomie.

Dlatego zdaniem przebadanych rozmówczyń cele biznesowe są dużo łatwiejsze do osiągnięcia niż zarządzanie ludźmi. Zarządzanie całą masą ludzi, to bowiem zarządzanie całą masą problemów.

W jaki więc sposób:
– motywują
– angażują
– pobudzają do działania

…tak, aby osiągnąć sukces biznesowy? Czym różnią się w tym od mężczyzn? I skąd czerpią wzory?

Odpowiedzi na te pytania przynoszą wyniki badania przeprowadzonego za pomocą ilościowych i jakościowych metod badawczych. W sumie w badaniu CAPI przebadanych zostało ponad 1000 Polaków, przeprowadzono także ponad 20 pogłębionych wywiadów indywidualnych z menedżerkami wyższego i najwyższego szczebla.

Wywiadu udzieliły m.in. przedstawicielki Young Presidents’ Organization, światowego zrzeszenia czołowej kadry zarządzającej, a także prezeski, kobiety będące członkami zarządów lub dyrektorami departamentów. Badanie przeprowadzono w lutym i marcu 2011 r.

Dodatkowo w kwietniu przeprowadzono badanie on-line wśród managerów: mężczyzn i kobiet z firm polskich i zagranicznych.

Przykładowe wyniki:

Na pytanie czy kiedykolwiek miał Pan/i przełożonego kobietę, ponad 68 proc. respondentów odpowiedziało „nie”.

Zdecydowana większość badanych przyznaje (ponad 60 proc.), że kobieta jest równie dobrym szefem, co mężczyzna. Jedynie 12 proc. Polaków się z tym stwierdzeniem nie zgadza.

Na pytanie o to, które z określeń kojarzą się z kobietami na stanowisku kierowniczym, Polacy wskazali na (top 5):
– Porządek | kontrola – 27,06 proc.
– Odwaga – 23,48 proc.
– Wiedza – 22,19 proc.
– Pasja i zaangażowanie – 21,89 proc.
– Pomysłowość – 20,60 proc.

W przypadku mężczyzn zaś na:
– Władza/status – 41,59 proc.
– Wiedza – 29,15 proc.
– Porządek | kontrola – 26,07 proc.
– Odwaga – 21,39 proc.
– Pasja i zaangażowanie – 21,39 proc.

Jakie błędy zdarzają się kobietom najczęściej na stanowiskach kierowniczych?
– Niska odporność na stres – 24,18 proc.
– Zbyt emocjonalny styl zarządzania – 22,49 proc.
– Zbyt duża drobiazgowość, przywiązanie do szczegółów – 21,29 proc.
– Brak wiary w siebie – 16,22 proc.
– Tendencja do robienia problemu ze spraw mało istotnych – 15,42 proc.

A jakie mężczyznom?
– Wytykanie błędów podwładnym – 19,30 proc.
– Mało partnerskie traktowanie podwładnych – 19 proc.
– Brak życzliwości wobec podwładnych – 17,41 proc.
– Brak poczucia humoru – 17,01 proc.
– Orientacja na wyniki/rezultaty, nie zaś na ludzi – 16,72 proc.

Kobiety, którym się udało, same o sobie mówią, że pierwsze awanse przychodziły co prawda same, ale kolejne były efektami osiąganych celów – biznesowych, kompetencyjnych, rozwojowych. Ich rozwój zawodowy to świadoma decyzja – życiowy wybór, który wymagał konsekwencji w działaniu i determinacji w realizacji wyznaczonych sobie celów. Dziś jednym z obszarów ogromnej satysfakcji jest obok wyników firmy, rozwój zespołu.

– Jednostka może być wybitna, ale zginie bez zespołu! – podkreślają nasze rozmówczynie. Jak wynika z badań, to właśnie kobiety są bardziej skłonne do inwestowania w zespół. Czują się odpowiedzialne za jego rozwój, za atmosferę i warunki pracy.

Frajdę sprawia im więc przekazywanie swojej wiedzy, inspirowanie ludzi i motywowanie do rozwoju oraz obserwacja, jak „dorastają” do kolejnych ról (są jak matki swoich dzieci).