Zgodnie z prawem możesz ukarać swojego pracownika, ale musisz to zrobić w zgodzie z kodeksem pracy.
Pracodawca może zastosować trzy rodzaje kar porządkowych: upomnienie, naganę oraz karę finansową.
Największe obostrzenia dotyczą tej ostatniej.
UWAGA! Kara finansowa, czyli de facto obniżenie wynagrodzenia, nie może być wyższe niż dzienna stawka wynagrodzenia za pracę danej osoby, a jeśli pracownik dokonał więcej niż jednego przewinienia, łączna suma kar nie może przekroczyć 1/10 miesięcznych zarobków.
Co nie mniej ważne, karę finansową można zastosować tylko w ściśle określonych sytuacjach, czyli wówczas, gdy zatrudniona osoba:
– nie stawi się w pracy bez usprawiedliwienia
– wyjdzie z pracy bez usprawiedliwienia
– będzie piła alkohol w godzinach pracy
– przyjdzie do pracy pod wpływem alkoholu
– nie zastosuje się do zasad bezpieczeństwa lub ochrony przeciwpożarowej.
W innych sytuacjach pracodawca może zastosować jedynie upomnienie lub naganę, przy czym nie istnieje ograniczenie mówiące, że udzielenie nagany musi nastąpić po wcześniejszym upomnieniu.
Ukarać pracownika można m.in. za:
– spóźnienia lub zbyt wczesne wychodzenie z pracy
– załatwianie spraw prywatnych w godzinach pracy bez zgody przełożonego
– spędzanie czasu pracy np. na portalach społecznościowych
– stosowanie mobbingu wobec innych pracowników.
Konieczne jest natomiast, by pracodawca przed zastosowaniem kary, poprosił pracownika o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji – ustnie lub pisemnie.
WAŻNE! Pracownik powinien zostać poinformowany o udzielonej karze pismem, w którym powinna się znaleźć informacja o możliwości odwołania od decyzji przełożonego w ciągu 7 dni. Pracodawca ma obowiązek rozpatrzyć takie odwołanie.
Od decyzji pracownik może się odwołać do sądu pracy.
Pracodawca powinien zawrzeć informacje o zastosowanej karze w aktach osobowych pracownika na okres nie dłuższy niż rok. Po roku nienagannej pracy informacje na ten temat powinny zostać usunięte.
MP
Fot. Getty Images