Mowa jest o podatku klimatycznym, który może być pobierany w miejscowościach, które spełniają określone warunki klimatyczne, krajobrazowe oraz umożliwiają pobyt w celach wypoczynkowych, turystycznych i szkoleniowych.
Opłata klimatyczna to rodzaj podatku lokalnego, który zasila budżety gmin i pobiera się go od osób przebywających w objętych nim miejscowościach więcej niż dobę. Zasady ich poboru, terminy płatności oraz wysokość stawek określa rada gminy w drodze uchwały. Musi się przy tym trzymać ustawowych limitów.
W świetle prawa, każda gmina ma możliwość ustalenia, w której z należących do niej miejscowości turyści będą mieli powinność uiszczenia podatku klimatycznego. Wyróżniamy dwa typy tego typu opłat:
- Opłata miejscowa, obowiązująca osoby fizyczne, przebywające w miejscowościach, które posiadają korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe, warunki umożliwiające pobyt oraz znajdujących się na obszarach mających status obszaru ochrony uzdrowiskowej.
- Opłata uzdrowiskowa, która dotyczy osób, które przebywają w miejscowościach na obszarach o statusie uzdrowiska, w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych. Natomiast nie pobiera się już od nich opłaty miejscowej.
Opłaty miejscowej i uzdrowiskowej nie pobiera się od osób przebywających w szpitalach, niewidomych i ich przewodników, od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej. Nie pobiera się opłat klimatycznych również od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i osób im równych na podstawie ustaw, umów oraz zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są oni obywatelami Polski i nie mają miejsca pobytu stałego na jej terytorium.
Z opłat tych zwolnieni są również podatnicy podatku od nieruchomości, którzy posiadają domki letniskowe w miejscowościach, w których pobiera się opłatę miejscową lub uzdrowiskową.
Źródło: Tax Care
